Writen by
Tachileik News Agency
2:19 AM
-
0
Comments
မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြကို ဝမ္းတြင္းမွာ သေႏၶတည္စက သားလား၊ သမီးလား မသိခင္ကတည္းက ဂရုတစိုက္နဲ႕ ခ်စ္လာၾကတယ္ မဟုတ္လား။ မိခင္ေမတၱာႀကီးမားသလို ဖခင္ေမတၱာႀကီးမားတဲ့ အေဖ့ေမတၱာေလးနဲ႕ ရင္နင့္စရာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးကို သိေစခ်င္လို႔ အခုလို ေဝမွ်လိုက္ရပါတယ္။
မိဘဆိုတာ သား/သမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိရွိ ဘယ္ေလာက္ဘဲဆင္းရဲပါေစ သားသမီးေတြကို ေကၽြးေမြးျပဳစု ေက်ာင္းထားၿပီး အသက္အရြယ္ေလး ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ေထာင္ခ်ထားေပး တာဝန္ေတြ ေက်ခဲ့ၾကပါတယ္။ သားသမီးေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာဟာလဲ ႏိႈင္းတုမရႏိုင္ပါဘူး။ စကားပံုေလးတခုေပါ့။ မိဘႏွစ္ပါးက သားသမီးဆယ္ေယာက္ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေပမယ့္ သားသမီးဆယ္ေယာက္ဟာ ဒီမိဘႏွစ္ေယာက္ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ခက္ခဲလွပါတယ္။၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၀ရက္ေန႕ ညေနပိုင္း အခ်ိန္ေလးမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မတို႕ မဇၩိမလူမႈကူညီေရးအသင္းကို လာေရာက္ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ရွမ္းရိုးမကုန္တိုက္ နံေဘးမွာ အသဲအသန္ျဖစ္ေနလို႔ ၾကည့္မဲ့သူမရွိတဲ့အတြက္ ကူညီေပးႏိုင္မလားဆိုလို႔ ကၽြန္မရယ္ သူငယ္ခ်င္း အသင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မသီတာနဲ႔ သြားၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
ရွမ္း႐ိုးမကုန္တိုက္ထဲက ေနရာကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ အသက္ကို မဝတဝရွဴေနရတဲ့ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕နံမည္က ဦးေစာ.... လို႕ေခၚပါတယ္။ အေျခအေနမေကာင္းတဲ့အတြက္ ဥကၠဌနဲ႕ အသင္းကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ကၽြန္မတို႕ ျပည္သူ႔ေဆးရံုကို တင္ၿပီး ေဆးကုသေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေသြးဝမ္းေတြကလဲ သြားလို႔ပါဘဲ ။ သူ႔ရဲ႕ေရာဂါကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အသည္းလည္းမေကာင္း၊ အစာအိမ္လည္းေသြးေၾကာေပါက္တဲ့အတြက္ ေသြး(၄)ပုလင္းသြင္းေပးၿပီး ေဆးဆက္တိုက္ ကုသေပးခဲ့ရပါတယ္။
၁ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ သက္သာလာပါတယ္။ ဦးေလးမွာ သားသမီးမရွိဘူးလားလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ရွိေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ အေၾကာင္းၾကားေပးရမလားေမးေတာ့ သမီးေလးနဲ႔ သားမ်ားက တဖက္ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းရိုင္းၿမိဳ႕မွာေနေၾကာင္းနဲ႕ ယခုမွ မီးဖြားၿပီးစအခ်ိန္ျဖစ္တာမို႔ အေၾကာင္းမၾကားရန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္ေမတၱာပါဘဲ။ သားသမီးစိတ္ပူပန္မွာစိုးလို႔တဲ့၊ ေနာက္ ကၽြန္မသူ႔ရဲ႕သမီး မေႏြး.... ဆိုသူနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေႏြးေႏြးဟာသမီးေလးတစ္ေယာက္ ၂ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္ပါတယ္။ မီးဖြားစအခ်ိန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးကို အပူမီးမေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ လိမ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တာခ်ီလိတ္္ၿမိဳ႕ရွမ္းရိုးမ ကုန္တိုက္နံေဘးမွာေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ပိုင္ရွင္ေဆြမ်ိဳးမရွိ၊ ၾကည့္ရွဴ႕မဲ့သူ မရွိတဲ့သူေတြ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေျခရာေျခမဲ့သူေတြ ေနထိုင္ၾကတာေပါ့။ သားသမီး(၄)ေယာက္ရွိပါလ်က္နဲ႕ လမ္းေဘးမွာေနရတဲ့ ဦးေစာ... ရဲ႕ ဖခင္ဘဝဟာ ရင္နာစရာပါဘဲ။ ၾကည့္ရွဴ႕မဲ့သူေဝးလို႔ အနီးအနားဆိုင္ခန္းေတြက ေကၽြးတဲ့ အစာေလးစားရင္း အသက္ရွင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္မလည္းဘယ္ဘဝက အမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့သလဲမသိပါဘူး။ ရင္ထဲမွာ စာနာစိတ္၊ သနားစိတ္က ထိန္းမရတဲ့အတြက္ ေန႕စဥ္ ငွက္သိုက္ဘူးတိုက္ေကၽြး အာဟာရျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။
ယင္ေကာင္ေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ၿပီး၊ ျခင္ေတြကိုက္ေနတဲ့ ဦးေစာ.... ကို မၾကည့္ရက္တာနဲ႕ ယိုးဒယားျခင္ေထာင္အိမ္ကေလးတစ္လံုးဝယ္ၿပီး ျခင္ေထာင္နဲ႔ ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေန႕စဥ္ ဆီးဝမ္းေတြ မႏိုင္တဲ့အတြက္ အသင္းသား ကိုတင္ေအး အကူအညီနဲ႔ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ ၾကည့္ရွဴလဲလွယ္ေပးၿပီး ကုသိုလ္ယူပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေနသူတစ္ေယာက္ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႔ေတြးၿပီး ပစ္ထားလို႕ရေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ႏွလံုးသားထဲက လာတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ အၾကင္နာ၊ ေစတနာ၊ စာနာမႈ က တားမရတဲ့ အတြက္ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ ဦးေစာ.... ကို မိဘသဖြယ္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကံၾကမၼာက ၂၅ရက္ ဇူလိုင္လ ၂၀၁၃ ညေန ၄နာရီ ၁၅မိနစ္ မွာေတာ့ ဦးေစာ.... ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူ႔သမီး ေႏြးေႏြးနဲ႔ ကၽြန္မ ဖုန္းေပးဆက္ခဲ့ပါတယ္။
သူေျပာတဲ့စကား ကၽြန္မျပန္ၾကားမိပါတယ္။ “အေဖေလ အခု ငွက္သိုက္လည္းေန႔စဥ္ေသာက္ရတယ္၊ ျခင္ေထာင္နဲ႔လည္း ေနရတယ္ အေဖသက္သာပါတယ္ သမီးႀကီးရယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔ ” လို႔ မေသခင္ညမွာ သမီးျဖစ္သူ မေႏြး....ကို ဖုန္းေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေသခါနီး ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေနတာေတာင္ သမီးေလး ပူပန္စိုးရိမ္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစတနာေမတၱာပါဘဲ။ သူဆံုးပါးသြားတဲ့ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ သမီးမေႏြး...... လာႏိုင္မလားလို႔ ကၽြန္မေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူလာဖို႕မလြယ္ေၾကာင္း၊ အကိုနဲ႔ေမာင္ေလးကလည္း အေဖေနမေကာင္းေၾကာင္းသိလို႔ တာခ်ီလိတ္အျပန္လမ္းမွာ အလုပ္သမားကဒ္ မရွိတဲ့အတြက္ ထိုင္းရဲမ်ားဖမ္းထားျခင္းခံရေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာင္ သားသမီး (၄)ေယာက္ရွိရက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မွ မလာႏိုင္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ မျပဳစုၾကရဘူး။ ပိုင္ရွင္မဲ့အျဖစ္ လမ္းေဘးမွာေန၊ လမ္းေဘးမွာေသသြားခဲ့ရတဲ့ ဦးေစာ.... ရဲ႕ ဖခင္ဘဝဟာ ရင္နင့္စရာပါဘဲ။
ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေျပာေနမိပါတယ္။ “အရက္သမားဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူေတာင္းစားဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖဟာ အေဖပါဘဲ” ၊ အေဖဟာ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ တာဝန္ေက်ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီအေဖအတြက္ နားခိုစရာေလးတစ္ေနရာေတာင္မွ မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြအတြက္ ရင္နာမိပါတယ္။ ဦးေစာ.... အသုဘကို ဇူလိုင္လ၂၅ ရက္ေန႕ ညေန၆နာရီမွာ ၿမိဳ႕မသုသာန္သို႔ ပို႕ေဆာင္ သၿဂိဳဟ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
မေသခင္မွာခ်စ္ၾကပါ။ မေသခင္မွာ ျပဳစုပါ။ မေသခင္မွာ နားခိုခြင့္ေပးပါ။ မေသခင္မွာ ေက်းဇူးဆပ္ၾကပါလို႔ တေလာကလံုးမွာ ရွိတဲ့ သားသမီးေတြကို ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။
ကၽြန္မတို႔ မဇၩိမလူမႈကူညီေရးအသင္းရဲ႕ ျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေတြကို ဘဝဘဝက ေတာ္စပ္ခဲ့တဲ့ ဦးေစာ.... ေကာင္းရာဘဝေရာက္ရွိၿပီး သာဓုေခၚႏိုင္ရန္ အမွ်ေပးေဝလိုက္ပါတယ္။
ေနာင္ဘဝေတြမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ပိုင္ရွင္ရွိေပမယ့္ ပိုင္ရွင္မဲ့ဘဝ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ဦးေစာ.... ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ေနမိပါေတာ့တယ္။
ေဆာင္းပါးရွင္။ ။ ေဒၚသန္းသန္းေဌး ( မဇၩိမလူမႈ႕ကူညီေရးအသင္း )
Social Buttons